Το ψήσιμο στη σχάρα είναι μια μορφή μαγείρεμα που περιλαμβάνει ξηρή θερμότητα που εφαρμόζεται στην επιφάνεια των τροφίμων, συνήθως από πάνω ή κάτω (όπως στη Βόρεια Αμερική). Το ψήσιμο στη σχάρα συνήθως περιλαμβάνει σημαντική ποσότητα άμεσης, ακτινοβολούμενης θερμότητας και τείνει να χρησιμοποιείται για το γρήγορο μαγείρεμα του κρέατος.
Το φαγητό που θα ψηθεί στη σχάρα μαγειρεύεται σε α σχάρα (ένα ανοιχτό συρμάτινο πλέγμα όπως ένα πλέγμα με πηγή θερμότητας πάνω ή κάτω), ένα τηγάνι γκριλ (παρόμοιο με ένα τηγάνι, αλλά με ανασηκωμένες ράχες για να μιμούνται τα καλώδια μιας ανοιχτής ψησταριάς) ή ταψί (μια επίπεδη πλάκα που θερμαίνεται από παρακάτω).
Η μεταφορά θερμότητας στο φαγητό όταν χρησιμοποιείτε γκριλ γίνεται κυρίως μέσω θερμικής ακτινοβολίας. Η μεταφορά θερμότητας όταν χρησιμοποιείτε τηγάνι ή ταψί με γκριλ γίνεται με άμεση αγωγή. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν η πηγή θερμότητας για το ψήσιμο προέρχεται από ψηλά, το ψήσιμο στη σχάρα ονομάζεται ψήσιμο.
Σε αυτή την περίπτωση, το τηγάνι που συγκρατεί το φαγητό ονομάζεται τηγάνι για κρεατοπαραγωγή και η μεταφορά θερμότητας γίνεται με θερμική ακτινοβολία.
Το ψητό κρέας αποκτά ένα χαρακτηριστικό άρωμα και γεύση ψητού από μια χημική διαδικασία που ονομάζεται το Αντίδραση Maillard. Η αντίδραση Maillard εμφανίζεται μόνο όταν τα τρόφιμα φτάσουν σε υψηλές θερμοκρασίες.
Μελέτες έχουν δείξει ότι το μαγείρεμα του βοείου κρέατος, του χοιρινού, των πουλερικών και των ψαριών σε υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να οδηγήσει στον σχηματισμό ετεροκυκλικών αμινών, βενζοπυρενίων και πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων, οι οποίοι είναι καρκινογόνοι. Το μαρινάρισμα μπορεί να μειώσει τον σχηματισμό αυτών των ενώσεων.
Το ψήσιμο στη σχάρα παρουσιάζεται συχνά ως μια υγιεινή εναλλακτική για το μαγείρεμα με λάδι, αν και το λίπος και οι χυμοί που χάνονται από το ψήσιμο στη σχάρα μπορούν να συμβάλουν σε πιο στεγνά τρόφιμα.
Σε αυτήν την ανάρτηση θα καλύψουμε:
Η ιστορία του ψησίματος στη σχάρα
Πριν μάθουμε περισσότερα για το τι κάνει ένα καλό μπάρμπεκιου, ας δούμε από πού προέρχεται πραγματικά η όλη ιδέα του μπάρμπεκιου.
Τι είναι το μπάρμπεκιου;
Το μπάρμπεκιου ή το μπάρμπεκιου ή η αργκό του δρόμου Το μπάρμπεκιου είναι μια μέθοδος μαγειρέματος, ένα στυλ φαγητού και ένα όνομα για ένα γεύμα ή μια συγκέντρωση στην οποία μαγειρεύεται και σερβίρεται αυτό το στυλ φαγητού.
Η μαγείρεμα Η ίδια η μέθοδος θα μπορούσε επίσης να ονομαστεί ψησταριά και συνήθως γίνεται σε εξωτερικούς χώρους με τη χρήση καυσόξυλων ή κάρβουνο (το καλύτερο κομμάτι αναθεωρήθηκε εδώ).
Ωστόσο, υπάρχουν πλέον ηλεκτρικές ψησταριές και ψησταριές με αέριο προπανίου που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε εσωτερικούς χώρους, εάν οι συνθήκες δεν το ευνοούν να γίνονται σε εξωτερικούς χώρους.
Η ιστορία του μπάρμπεκιου ή του ψησίματος φαγητού μπορεί να χρονολογείται από τους Βαβυλώνιους. Ωστόσο, υπάρχει ένας συγγραφέας που έκανε έναν παράξενο ισχυρισμό ότι μπορεί να είναι ακόμα πιο πίσω στο χρόνο.
Το πιο παλιό μπάρμπεκιου: η ιστορία του Ένκι
Ξεκινά με το βιβλίο του Zecharia Sitchin Το χαμένο βιβλίο του Ένκι, το οποίο έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία για ένα μπάρμπεκιου που έγινε μετά τη μεγάλη πλημμύρα.
Δεν θεωρείται αυθεντικό αρχαιολογικό τεκμήριο από τους επιστήμονες, αλλά μπορεί να είναι η παλαιότερη αναφορά ψησίματος φαγητού στην ιστορία της Γης που χρονολογείται από τη 10η χιλιετία π.Χ.
Σύμφωνα με την ιστορία (γράφτηκε σε σφηνοειδή κείμενα των αρχαίων Σουμέριων και υποτίθεται ότι μεταφράστηκε από τον Sitchin) οι εξωγήινοι Anunnaki (αυτοί που ήρθαν από τον ουρανό στη γη) έφυγαν από τη γη με πυραυλικά πλοία στους τροχιακούς διαστημικούς σταθμούς τους λίγο πριν έγινε πλημμύρα.
Καθώς έφυγαν βιαστικά, ξέχασαν να φέρουν μαζί τους μερίδες τροφίμων.
Επίσης, το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχαν ανθρώπινοι υπηρέτες για να τους ετοιμάσουν το φαγητό όπως έκαναν συνήθως, επειδή ο Ενλίλ που ήταν επικεφαλής όλων των θεών στη γη αποφάσισε να καταστρέψει την ανθρώπινη φυλή μέσω του κατακλυσμού που θα προκληθεί από ένα χτύπημα μετεωρίτη. στην Ανταρκτική.
Δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν στον Άρη (φυλάκιο τους) καθώς είχε ήδη καταστραφεί από πυρηνικές βόμβες χιλιάδες χρόνια πριν και δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στη γη λόγω της πλημμύρας. Έτσι, δεν υπήρχε τρόπος να προμηθευτούμε τρόφιμα οπουδήποτε στο ηλιακό μας σύστημα.
Η βοήθεια από τον πλανήτη Nibiru δεν ήταν επίσης δυνατή καθώς ήταν στο απόγειό του σχεδόν διπλάσιο από το μήκος του ηλιακού μας συστήματος που εκτοξεύτηκε πιο μακριά από τον Πλούτωνα λόγω της επιμήκους τροχιάς του γύρω από τον ήλιο.
Έμειναν στο τροχιακό για σχεδόν 2 εβδομάδες και λιμοκτονούσαν.
Ο θεός των Σουμερίων, ο Ένκι, ο οποίος είναι ο συγγραφέας του βιβλίου, είχε το δικό του διαστημόπλοιο και αποφάσισε να σώσει μια οικογένεια 4 ατόμων δίνοντας εντολή σε έναν άντρα που ονομάζεται Suisudra (Νώε στη Βίβλο), να κατασκευάσει ένα μικρό υποβρύχιο (όχι μια κιβωτό) που θα μπορούσε να επιβιώσει από την ανοδική παλίρροια.
Είχε επίσης οδηγίες από αυτόν τον αρχαίο θεό να ψήσει βόειο κρέας από αγελάδες που είχαν επιζήσει από την πλημμύρα.
Όταν οι υπόλοιποι θεοί κατέβηκαν από το τροχιακό, ο διοικητής τους, ο Ενλίλ, ο ετεροθαλής αδερφός του Ένκι, ήταν έξαλλος για αυτό που είχε κάνει ο ετεροθαλής αδερφός του, καθώς ήθελε να καταστρέψει όλους τους ανθρώπους μέσω της μεγάλης πλημμύρας.
Ωστόσο, μόλις μύρισαν το καμένο βοδινό κρέας, όλοι ήρθαν ορμώντας στο τραπέζι σαν μύγες, το οποίο ο Ένκι έδωσε επίσης εντολή στον Σουϊσούντρα να προετοιμάσει καθώς περίμενε τους συντρόφους του να πεθάνουν από την πείνα.
Αφού απόλαυσαν τα εξαιρετικά νόστιμα ψητά στη σχάρα, τον επιβλητικό θεό, η οργή του Ενλίλ έχει υποχωρήσει και επανεξετάζει την πρόταση του ετεροθαλή αδερφού του να ξανακατοικήσει τη γη με ανθρώπινα όντα.
Τώρα είναι μια καταπληκτική ιστορία!
Ακόμα κι αν είναι απλώς ένας μύθος (αν και ο Sitchin και οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται ότι υπάρχει αλήθεια σε αυτό) δείχνει πώς η χυμώδης γεύση του ψητού φαγητού μπορεί να ηρεμήσει ακόμα και έναν θυμωμένο θεό!
Στην πραγματικότητα, αν το δει κανείς από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία, ο θεός των Σουμερίων Ένκι χρησιμοποίησε το μπάρμπεκιου για να σώσει την ανθρώπινη φυλή από την εξαφάνιση.
Η ακαταμάχητη γεύση του ψητού
Ξέρω ότι ακούγεται σαν τρομερό αστείο, αλλά υπήρξαν πιο γελοίες περιπτώσεις που οι άνθρωποι έκαναν πραγματικά ανόητα πράγματα για φαγητό.
Στην πραγματικότητα εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα και κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί στο ψητό κρέας ακόμα και στις πιο σκοτεινές του μέρες.
Εν τω μεταξύ, ανάγλυφα τοίχων και πέτρινες πλάκες των Βαβυλωνίων επίσης τους απεικονίζουν να ψήνονται αγριόχοιροι, ταύρους και άλλα ζώα που μπορεί να ήταν μέρος της διατροφής τους.
Οι Πέρσες, οι Φοίνικες, οι Έλληνες, οι Μακεδόνες, οι Αραμαίοι και οι Ρωμαίοι εφάρμοζαν τις ίδιες μεθόδους μαγειρέματος όταν υπήρχαν ακόμη οι αυτοκρατορίες τους.
Ακόμα και οι Μογγόλοι υπό τον Τζένγκις Χαν έκαναν επίσης σχάρα όταν έκαναν επιδρομές σε πόλεις από την Ασία έως τη Μέση Ανατολή!
Από πού προέρχεται η λέξη μπάρμπεκιου;
Μόλις το 1526 σε μια από τις αφηγήσεις του Ισπανού εξερευνητή εμφανίστηκε η λέξη barbacoa στις σημειώσεις του.
Μετάφρασε την γηγενή λέξη της Καραϊβικής ως «ψήσιμο στη σχάρα σε μια υπερυψωμένη ξύλινη σχάρα»Και όσο περνούσε ο καιρός μέχρι τον 20ό αιώνα, ο όρος μπάρμπεκιου έγινε ένα δημοφιλές όνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς και στον υπόλοιπο κόσμο.
